Władysław Korkuć urodził się w 1928 roku w Wilnie. Zamiłowanie do muzyki i śpiewu zawdzięcza nauczycielom gimnazjum. Ukończył wokalistykę i dyrygenturę w technikum muzycznym oraz konserwatorium muzyczne. Od 1956 roku jego życie było związane z tą dziedziną sztuki. Pracował w technikum rolniczym, jako instruktor chórów w Wilnie i okolicach, działał w chórze przy państwowej rozgłośni radiowej, współpracował również z instytutem pedagogicznym.

Laureat znany jest przede wszystkim jako niestrudzony popularyzator polskiej kultury w dwóch jej przejawach – pieśni i tańcu. Od początku lat 70. XX wieku, wspierany przez żonę i wiele życzliwych mu osób, zaczął zakładać na Litwie polskie dziecięce zespoły ludowe. Powołał do życia m.in. „Wilenkę” (pierwszy po wojnie zespół dziecięcy na Litwie), „Świteziankę”, „Przepióreczkę”, „Prząśniczkę”, „Biedronkę” oraz chóry „Zorza” i „Lira”. Pracował w związku z tym w wielu miastach i miejscowościach litewskich. Są wśród nich Wilno, Landwarów, Troki, Miedniki, Suderwa, Czarny Bór i Bujwidze. Zespoły utworzone przez Władysława Korkucia istnieją do dziś, a on sam jest jeszcze czasami ich konsultantem. Do dziś, od 1947 roku, prowadzi także chór parafialny „Echo” przy kościele pod wezwaniem św. Rafała w Wilnie.

Władysław Korkuć był także przez wiele lat członkiem zespołu „Wilia”. Występował w nim jako chórzysta i solista, a następnie powierzono mu stanowisko chórmistrza.

Życie laureata to także bardzo trudne doświadczenia wojenne i powojenne. Działał w konspiracji, walczył też w szeregach Armii Krajowej (jest kombatantem Wileńskiego Okręgu AK). W 1949 roku został aresztowany (głównie za udział w tajnym harcerstwie w Wilnie), a rok później skazany na 5 lat w Gułagu w Workucie. Wyrok – po śmierci Józefa Stalina – został skrócony do 3 lat. 

Władysław Korkuć jest laureatem „Orderu Uśmiechu”, odznaczenia wyjątkowego, bo przyznawanego przez dzieci. Nominowano go także do tytułu „Polak Roku 2011”.

Opracowała Justyna Dąbrowska

Źródła: portale internetowe: www.wilia.lt, www.wilnoteka.lt, www.kurierwilenski.lt, www.magwil.lt.