Anatol Kocyłowski, który w tym roku obchodzi 59-lecie działalności artystycznej, urodził się w 1935 roku w Niebieszczanach, w województwie podkarpackim. Ukończył studia na Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz 4-letnie Studium Choreograficzne w Warszawie. Jest choreografem i pedagogiem, wieloletnim ekspertem Narodowego Centrum Kultury, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Polskiej Sekcji C.I.O.F.F w dziedzinie tańca. Od wielu lat angażuje się w edukację kolejnych pokoleń instruktorów tańca, jest bowiem kierownikiem merytorycznym i wykładowcą Studiów Tanecznych – Instruktorskich Kursów Kwalifikacyjnych z zakresu tańca ludowego, współczesnego i jazzowego oraz starszym wykładowcą Akademii Muzycznej i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, a także 4-letniego Studium Choreograficznego dla Polonii. Jest autorytetem w dziedzinie polskich tańców narodowych i współtwórcą ich systematyki, dzięki której kolejne pokolenia tancerzy i choreografów w kraju i poza jego granicami mogą w prawidłowej formie przekazywać piękno tego składnika polskiej kultury.

Anatol Kocyłowski rozpoczął swoją przygodę z tańcem w latach 50. XX wieku, kiedy został członkiem Zespołu Pieśni i Tańca Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie i uczestniczył wraz z nim w wielu koncertach i festiwalach. W latach późniejszych współpracował również m.in. z Zespołem Pieśni i Tańca Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Krakowie, Teatrem Muzycznym i Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie. Był choreografem licznych grup artystycznych, wśród których znalazły się Zespół Tańca Ludowego w Myślenicach, Zespół Tańca Ludowego „Sądeczanie” w Nowym Sączu, Zespół Pieśni i Tańca Uniwersytetu Jagiellońskiego „Słowianki”. Współpracował także z Teatrem STU w Krakowie. Od 1980 roku Anatol Kocyłowski pełni funkcję kierownika artystycznego i choreografa Zespołu Pieśni i Tańca „Nowa Huta” w Krakowie, który działa przy Nowohuckim Centrum Kultury.

Jako autorytet z dziedziny polskich tańców narodowych, laureat wielokrotnie zapraszany był do udziału w pracach jury krajowych i międzynarodowych festiwali folklorystycznych. Podejmował się również tworzenia scenariuszy, reżyserii i choreografii wielkich widowisk plenerowych. Są wśród nich m.in. 600-lecie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, 1000-lecie Rycerstwa Polskiego w Gnieźnie, Bitwa pod Racławicami, Kronika Polska z okazji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej” w Krakowie, opera Halka na Skałkach Twardowskiego w Krakowie oraz Kraków przez wieki z okazji 750-lecia lokacji Krakowa. Anatol Kocyłowski opracował także choreografię do wielu oper (m.in. Dydona i Eneasz, Così fan tutte, Czarodziejski flet, Krakowiacy i górale, Spiskowcy). Jest autorem scenariusza, reżyserii, choreografii oraz instruktażu do filmów na temat polskich tańców – Z pamiętnika tamtych dni oraz Polskie tańce historyczne.

Laureat dał się również poznać jako orędownik i popularyzator polskiej kultury wśród Polonii, od 1977 roku współpracował bowiem z polonijnymi zespołami folklorystycznymi m.in. ze Szkocji („Trojak”, „Rysy”), Brazylii („Juventus”, „Kalina”, „Polonia”) czy też Belgii („Pieniny, „Carolo”, „Sarabanda”). Dzięki temu, że tworzył programy artystyczne dla tych grup, popularyzował polską kulturę narodową i regionalną i stał się autorytetem wśród Polonii. Współtworzył również – jako autor scenariuszy, reżyserii i choreografii koncertów galowych – oprawę kilku edycji Światowego Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych w Rzeszowie, a także VIII Festiwalu Polonijnych Zespołów Folklorystycznych z USA i Kanady w Bostonie.

Praca i dokonania Anatola Kocyłowskiego znalazły uznanie wśród wielu znakomitych gremiów, które uhonorowały go prestiżowymi nagrodami i odznaczeniami. Zdobywał je w kraju i poza jego granicami jako tancerz, pedagog, choreograf i twórca scenariuszy widowisk. Wśród najważniejszych trofeów wymienić należy m.in. Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Marchienne Au Pont (Belgia, 1972), Główną Nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Folklorystycznym w Marburgu (Niemcy, 1975), I nagrodę za Tańce Lachów Sądeckich na Ogólnopolskim Konkursie Folklorystycznym (2000), II wyróżnienie na Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Folklorystycznych CIOFF (2000, 2002), doroczną nagrodę Centrum Animacji Kultury za całokształt pracy twórczej i pedagogicznej (1998), nagrodę rektora Akademii Muzycznej w Krakowie za całokształt pracy pedagogicznej (2003), Złotą Odznakę „Za zasługi dla Ziemi Krakowskiej”, Złotą Odznakę Uniwersytetu Jagiellońskiego (obydwie przyznane w 1974 roku), Srebrny Krzyż Zasługi (1976), odznakę Zasłużony Działacz Kultury (1980), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1988), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2003), odznakę Zasłużony dla Kultury Polskiej (2003), Medal Senatu Rzeczpospolitej Polskiej (2010) oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (2013).

Justyna Dąbrowska