Jan Gąsior urodził się w 1901 roku w Zalesiu (rzeszowskie). Pochodził z rodziny chłopskiej. Jako kilkunastoletni chłopiec rozpoczął naukę zawodu w warsztacie garncarskim sąsiada. Podczas I wojny światowej, w okresie dużego zapotrzebowania na wyroby gliniane, wykonał z pomocą brata koło garncarskie i został samodzielnym garncarzem. Wykonywał ceramikę siwą, toczył garnki i dzbany. W 1926 roku ożenił się i zamieszkał w Medyni Głogowskiej k/Łańcuta, wsi o tradycjach garncarskich. Tu udoskonalił swój warsztat wykonując również ceramikę glazurowaną i ceramiczne zabawki.. Wyspecjalizował się w produkcji siwaków, na które była wówczas moda i zapotrzebowanie, ale wykonywał także figurki o archaicznych, lecz doskonałych formach plastycznych: koniki, jeźdźców na koniach, koziołki, ptaki. Przy malowaniu wyrobów często pomagała twórcy żona.

W latach 60-tych Jan Gąsior wstąpił do Spółdzielni Pracy Rękodzieła Ludowego i Artystycznego „Przemysł Ludowy” w Leżajsku, która została głównym odbiorcą jego wyrobów.

Jan Gąsior brał udział w wielu konkursach sztuki ludowej, zdobywając główne nagrody. Po raz pierwszy wziął udział w konkursie sztuki ludowej w Łańcucie w 1962 r. zdobywając I nagrodę. Pierwsze nagrody otrzymał także na konkursach w Rzeszowie (1964), w Leżajsku (1970), Krakowie (1974) i Lublinie (1976). Uczestniczył w wielu pokazach i targach sztuki ludowej, min. w Płocku, Mielcu, Rzeszowie, Leżajsku, Lublinie i Kazimierzu Dolnym.

Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Etnograficznego im. S. Udzieli w Krakowie, Muzeum Etnograficznego im. F. Kotuli w Rzeszowie, Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie oraz Muzeum Mazowieckiego w Płocku.

Jan Gąsior zmarł w 1987 roku.

Marian Pokropek

http://www.zagrodagarncarska.pl/asp/pl_start.asp?typ=14&sub=29&menu=88&strona=1