Honorata Bloch urodziła się w 1927 roku w Grodnie. W drugim roku wojny straciła oboje rodziców i została wysłana na roboty do Niemiec. W 1945 roku urząd repatriacyjny skierował ją do Tucholi. Tu poznała przyszłego męża, osiadła na stałe, pracowała zawodowo i społecznie. W 1966 roku prowadziła w Powiatowym Domu Kultury zespół hafciarek, uczyła je różnych technik i rodzajów haftu. Dwa lata później uczestniczyła w kursach wzornictwa i zasad kompozycji haftu kaszubskiego pod okiem Haliny Mikułowskiej z toruńskiego Muzeum Etnograficznego. Współtworzyła „szkołę borowiacką”, hafty w tonacji „złotej”, nawiązujące do kolorystyki „złotnic” – kaszubskich czepków.
Od 1968 roku corocznie organizowano w Tucholi konkursy sztuki ludowej, zespół hafciarek się powiększał (powstały jeszcze dwie grupy), a podczas wystaw prezentowano coraz więcej coraz bogatszych i piękniejszych prac. Honorata Bloch przez wszystkie te lata pełniła dwie role – jako kierowniczka zespołu starała się pomagać koleżankom, a jako hafciarka przygotowywała własne hafty na kolejne konkursy.
Artystka ma na swoim koncie wiele artystycznych osiągnięć. Zdobywała pierwsze i specjalne nagrody w Tucholi, Chojnicach i podczas pięciu wielkich międzywojewódzkich konkursów kaszubskiej sztuki ludowej ogłaszanych w latach 1985–1997. Jej najlepsze prace trafiły do muzeów w Toruniu, Gdańsku, Warszawie, Krakowie, Słupsku, Bytowie i prezentowane były na kilkudziesięciu wystawach w kraju i zagranicą. Honorata Bloch należała do grupy hafciarek, które już w 1976 roku przystąpiły do reaktywowania złotogłowia kaszubskiego. Opanowała także do mistrzostwa sztukę haftu złotymi nićmi na aksamicie, wykonywała kopie zabytkowych czepków „złotnic”.
Własna twórczość oraz prowadzenie Zespołu Haftu Artystycznego przy Tucholskim Domu Kultury nie wyczerpywały aktywności Honoraty Bloch – działała jeszcze na polu pedagogicznym i społecznym. Przez wiele lat uczyła haftu kaszubskiego na kursach w kilkudziesięciu wsiach w okolicach Tucholi, prowadziła zajęcia z haftu na warsztatach dla polonii w Toruniu w latach 1978–1981. Opracowała również tekę wzorów haftu kaszubskiego wydaną przez Zrzeszenie Kaszubsko–Pomorskie w 1980 roku jako „Szkoła borowiacka”. Przy jej pomocy wyhaftowane zostały stroje dla zespołu w Zbiorczej Szkole Gminnej w Lubiewie. Wykonała społecznie, wraz z innymi twórczyniami z zespołu, serwetki dla Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie, dla pensjonariuszy Domu Spokojnej Starości w Wysokiej koło Raciąża, na aukcję dzieł sztuki w Zamku Królewskim, a później dla Muzeum Etnograficznego w Toruniu. Honorata Bloch jest doceniana w swoim środowisku, w województwie i w regionie.

Wanda Szkulmowska