Urodził się w 1909 r. na Huculszczyźnie (Pistyń, d. woj. stanisławowskie). W 1946 r. przybył jako repatriant do Oławy i tam mieszkał. W 1925 r. mając 16 lat rozpoczął naukę zawodu w pracowni garncarskiej u swego ojczyma Piotra Koszaka, znanego garncarza huculskiego, absolwenta Krajowej Ceramicznej Szkoły w Kołomyi. Po kilku latach nauki K. Woźniak rozpoczął normalną produkcję naczyń zostając współwłaścicielem warsztatu. W czasie wojny powołany do wojska, ranny, wrócił do Pistynia, gdzie zastał dom i pracownię całkowicie zniszczone. Jednym z pierwszych transportów repatriantów wyjechał na Ziemie Odzyskane i osiadł w Oławie. Zaczął pracować w banku jako portier. Praca ta nie dawała mu zadowolenia. Marzył o założeniu własnego warsztatu garncarskiego. Produkcję garncarską rozpoczął około 1958 r. odtwarzając od początku nie tylko sam warsztat, narzędzia, piec garncarski, ale również technologię i zdobnictwo. W odróżnieniu od drugiego garncarza huculskiego Nappa, który w Oławie produkował garnki według uproszczonej technologii, K. Woźniak postanowił wykonywać naczynia tradycyjne z zachowaniem „huculskiej majoliki”. Związał się z CPLiA, która zakupywała prawie całą jego produkcję. W swojej pracowni K. Woźniak wyrabiał ponad 30 typów naczyń i form użytkowych od mis, dzbanów do tzw. kołaczy, czitr, wazonów w formie amfor i baranów oraz świeczników trójramiennych zw. trijc. Wszystkie naczynia były pięknie toczone i lepione o szlachetnej pobiałce i glazurze w odcieniach brązu, zieleni i żółci, podwójnie wypalane. Każde naczynie było bogato zdobione ornamentyką geometryczną, kwiatową wśród której pojawiały się rysunki ptaków, głównie kogutów.

K. Woźniak w konkursach sztuki ludowej uczestniczył bardzo rzadko. Tam, gdzie wysyłał swoje prace, otrzymywał za nie zawsze najwyższe nagrody, m.in. na Ogólnopolskim Konkursie „Polskie Garncarstwo Ludowe” (Toruń 1978), gdzie otrzymał nagrodę specjalną. O jego twórczości nakręcono film dokumentalny. Wyroby K. Woźniaka znajdują się w zbiorach muzeów w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Toruniu, Gliwicach i Sanoku.

Kazimierz Woźniak zmarł 30 kwietnia 1990 roku.

Marian Pokropek