Urodził się w 1953 r. we wsi Mazuryszki w rejonie wileńskim Republiki Litewskiej. W latach 1959-1967 ukończył Mazurską Szkołę Ośmioletnią, następnie Wileńską Szkołę Pedagogiczną (1967-1971), wykształcenie wyższe zdobył na Wileńskim Państwowym Instytucie Pedagogicznym (1971-1976), studia podyplomowe ukończył na Uniwersytecie Warszawskim (1991-1992). Od 1976 pracował jako nauczyciel historii w Podbrzeskiej Szkole Średniej rejonu wileńskiego, od 1980 w Wileńskim Sowchozie – Technikum. W 1991 nastąpiła reorganizacja technikum w Wileńską Pomaturalną Szkołę Rolniczą. M. Treszczyński był wykładowcą socjologii, etnografii ogólnej, politologii i historii w tej szkole.
Od 1988 r. jest członkiem Związku Polaków na Litwie (ZPL), pełni funkcję prezesa koła ZPL w Białej Wace. Przez trzy lata był sekretarzem Wileńskiego Oddziału Rejonowego ZPL, odpowiadał ze sektor etnografii. Wspólnie z prezesem tego oddziału ZPL J. Mincewiczem od 1989 r. organizował Festyn Kultury Polskiej Wileńszczyzny „Kwiaty Polskie” w Niemenczynie. Razem z Waldemarem Wiszniewskim organizował wystawy prac twórców ludowych Wileńszczyzny.
Od 1989 r. współpracował z Katedrą Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Pomagał organizować badania terenowe grup Studenckich Katedry Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego na Wileńszczyźnie. Wraz z nimi uczestniczył w gromadzeniu eksponatów do przyszłego muzeum etnograficznego Wileńszczyzny. Napisał projekt statutu muzeum i wraz z W. Wiszniewskim znalazł sponsorów na częściowe dofinansowanie prac wykończeniowych w muzeum. Przekazał do muzeum kilka własnych eksponatów.
Współpracuje z Muzeum Bytu Ludowego Republiki Litewskiej w Rumsztykach. Wraz ze studentami co roku, przez kilka tygodni prowadzi zajęcia praktyczne na terenie skansenu.
Co roku wspólnie z SGGW organizuje Litewsko-Polskie Seminarium nt. „Problemy turystyki wiejskiej na Wileńszczyźnie”. Jest współautorem kilku zbiorów materiałów poprzednich konferencji. Dla studentów kierunku „Turystyka wiejska” wykłada kurs etnografii ogólnej. Zajęcia praktyczne organizuje u palmiarek w Krawczunach, w Muzeum Etnograficznym w Niemenczynie. Zorganizował wyjazd 20-osobowej grupy studentów na praktyki do zagród agroturystycznych i szeregu skansenów w Polsce. W szkole rolniczej gromadzi eksponaty etnograficzne z myślą o przyszłej izbie regionalnej. Jeszcze w 1983 r. wraz z wykładowczynią D. Sokołową urządził w szkole muzeum (z okazji 30-lecia szkoły).
Jego artykuł „Wieś na pograniczu” ukazał się w wydaniu książkowym Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu pt. „Tożsamość narodowa u progu drugiego tysiąclecia” (1997).

/red.K.M./