Urodził się 31 XII 1908 r. w Pułtusku i tam zamieszkały przez całe życie. Pochodził z rodziny garncarskiej. Własny warsztat założył mając 25 lat. W 1949 r. przystępił do Spółdzielni „Kurpiowski Przemysł Ludowy”, która przez długie lata zapewniała garncarzowi stały zbyt produkowanych naczyń, ale która narzuciła także inne technologie i zdobnictwo usiłując reaktywować stare, XIX-wieczne formy garncarskie ośrodka pułtuskiego i wyszkowskiego. E. Piotrowski był garncarzem, który z powodzeniem podjął produkcję tradycyjnej ceramiki pobiałkowanej, rytowanej i zdobionej ornamentyką geometryczno - roślinną oraz flamerowaniem. Oprócz toczenia naczyń zajmował się lepieniem figurek i w tej dziedzinie wykazał duże zdolności artystyczne. Ulubionymi tematami jego prac byli garncarze przy pracy, szopki, muzykanci itp. E. Piotrowski był jednym z pierwszych garncarzy pułtuskich, którego wyroby pokazywane były na wystawach sztuki ludowej, począwszy od 1949 r., czyli od konkursu i wystawy pokonkursowej w Pułtusku. W 1954 r. na I Ogólnopolskiej Wystawie Ceramiki we Wrocławiu zdobył I nagrodę. Rok później jego wyroby znalazły się na wystawie w Warszawie, w 1958 r. na wystawie objazdowej „Sztuka ludowa na Mazowszu” w Łodzi, Piotrkowie Tryb. i Łowiczu. W następnych latach ceramika E. Piotrowskiego była kilkakrotnie wystawiana na wystawach ogólnopolskich, m.in. w warszawskiej Zachęcie w 1962 „Kultura artystyczna wsi mazowieckiej”, w Pułtusku 1960 i 1964, w Toruniu 1976, 1978, w Płocku 1978. Twórca otrzymywał nagrody i wyróżnienia m.in. I nagrodę w Konkursie Garncarstwa Ludowego woj. warszawskiego w Płocku 1975 r. Za całokształt twórczości artystycznej otrzymał nagrody CPLiA, trzykrotnie z Ministerstwa Kultury i Sztuki od władz wojewódzkich i miasta Pułtuska. Prace garncarza posiadają muzea w Pułtusku, w Ostrołęce, Warszawie, Krakowie, Toruniu i in.

Eugeniusz Piotrowski zmarł 18 sierpnia 1983 roku.

Marian Pokropek