Urodziła się w 1910 r. w Tworkowej koło Brzeska. Od siódmego roku życia mieszkała w Nowym Sączu. W 1929 r. ukończyła Seminarium Nauczycielskie, a w 1953 r. Wyższy Kurs Nauczycielski Wychowania Fizycznego. W czasie wojny prowadziła tajne nauczanie. Mąż Z. Żytkowicz zginął w KC Auschwitz. Po wojnie pracowała w szkolnictwie i kontynuowała rozpoczętą w 1928 r. pracę w Związku Harcerstwa Polskiego do 1965 r., zajmując się w nowosądeckiej komendzie hufca drużynami zuchowymi. W 1935 r. ukończyła Kurs Oświatowo-Teatralny i odtąd społecznie organizowała zespoły dziecięce, była instruktorem tańca, kierowniczką i reżyserem. Od 1946 r. przez trzydzieści lat uczyła tańców ludowych i narodowych, opracowywała widowiska na różne okazje, w których folklor muzyczny i taneczny Sądecczyzny stanowił główny repertuar. Jej dziełem jest założony w 1956 r. Dziecięcy Zespół Regionalny „Małe Lachy”, od 1973 r. nazywający się „Małe Sądeczoki”. Prowadziła też choreografię Międzyspółdzielczego Zespołu Regionalnego ,,Lachy”. Repertuar muzyczny i taneczny swoich zespołów tworzyła w oparciu o własne penetracje terenu i wyszukiwanie twórców. Uczyła miłości do kultury swojego regionu oraz dumy i radości z prezentowania jej na deskach scenicznych.

Zofia Żytkowicz zmarła w 1984 roku, została pochowana na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu.

/red.M.P./