Jadwiga Jegierska urodziła się w 1903 roku w Koniakowie i tamże mieszkała, w części zwanej Kadłuby. Koronkarstwa nauczyła się w wieku szkolnym od matki, pomagając jej w wyrobie rozmaitych koronek, które jeszcze przed I wojną światową były w powszechnym użyciu jako ozdoba miejscowego stroju ludowego: czepców, kołnierzyków, mankietów. Jadwiga Legierska stała się jedną z wyróżniających się wówczas koronkarek Koniakowskich, umiejąc z powodzeniem przenieść zdobnictwo koronkowe z czepców i kołnierzyków na owalne i okrągłe serwetki i obrusy. Po 1950 roku J. Jegierska wraz z innymi koronkarkami koniakowskimi znalazła stałe zatrudnienie w Spółdzielni Cepelia. Asortyment koronkowych wyrobów rozszerzyła o komplety nakryć stołowych, obrusy, rękawiczki i kapelusze, bluzki a nawet suknie ślubne. Koronki wykonywane przez Jadwigę Legierską uznawane były za najbardziej reprezentatywne dla ośrodka koniakowskiego, ponieważ zachowywały stare tradycyjne wzornictwo przy wyjątkowo starannym i biegłym wykonawstwie. Twórczyni posługiwała się głównie techniką szydełkową i klockową. Dzięki Cepelii i muzeom śląskim od początku lat 1960. J. Legierska uczestniczyła w konkursach i wystawach sztuki ludowej. Jej prace były często nagradzane a następnie wystawiane i publikowane. Z wystaw regionalnych koronki J. Legierskiej trafiły na wystawy ogólnopolskie i do zbiorów muzealnych: w Bytomiu, Katowicach, Krakowie, Częstochowie, Wrocławiu, Gdyni, Warszawie, a także na wystawy zagraniczne. J. Legierska swe umiejętności przekazała córce Zuzannie Gwarek, która okazała się wybitnie uzdolnioną koronkarką, także uhonorowaną nagrodą im. O. Kolberga (patrz: biogram – Zuzanna Gwarek).

Jadwiga Legierska zmarła 9 czerwca 2000 roku.

/red.T.D./Marian Pokropek/