Karol Piegza urodził się 9 października 1899 r. w Łazach k/Orłowej na Zaolziu. Po ukończeniu szkoły podstawowej uczęszczał do Polskiego Gimnazjum Realnego im. J. Słowackiego w Orłowej, następnie do Seminarium Nauczycielskiego w Cieszynie, które ukończył w 1919 r. Pełnił funkcje wicedyrektora szkół w Łazach i Stonawie oraz dyrektora Polskiej Szkoły Wydziałowej w Jabłonkowie.

Działalność etnograficzna rozpoczął po I wojnie światowej od zbierania pieśni zaolziańskich, które publikował w „Ogniwie”. W dwutygodniku publikował również artykuły z zakresu kultury materialnej, ilustrowane własnymi rysunkami dokumentalnymi. Z czasem zaczął zbierać przysłowia, prozę ludową i pieśni. Był również  znakomitym malarzem i fotografikiem. Utrwalał architekturę ludową, przydrożne i nagrobkowe krzyże, sprzęty domowe. Dał się poznać jako utalentowany literat, w tej dziedzinie został kilkakrotnie uhonorowany najwyższymi nagrodami w konkursach literackich.

Niezwykła różnorodność działalności K. Piegzy nie ograniczała się tylko do zbieractwa, malarstwa, fotografowania czy pisarstwa. Obejmowała także pracę społecznikowską. W 1938 r. K. Piegza był współzałożycielem Śląskiego Związku Literacko-Artystycznego. Był sekretarzem Polskiego Towarzystwa Turystycznego „Beskid Śląski”, w ramach którego kierował Sekcją Krajoznawczą.. Należał do najbardziej aktywnych członków Sekcji Folklorystycznej Zarządu Głównego Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego w Czechosłowacji.

Karol Piegza zmarł 3 lutego 1988 roku.

/red.A.Z.-W./