Urodził się w 1946 r. w Bukowinie. W latach 1964-65 pracował zawodowo jako krojczy skór w Zakopiańskich Warsztatach Wzorcowych. W tym czasie wykonywał także spinki góralskie. Od 1972 roku, przez 18 lat, prowadził własną pracownię kaletniczą wyrobów regionalnych, specjalizując się w pasach, kierpcach, uprzężach oraz spinkach nawiązujących formą do tradycyjnej sztuki Podhala. W swoim zakładzie wykształcił także kilku uczniów.

Prace Jana Kuruca znajdują się w kolekcjach muzealnych w Polsce i zagranicą. Prezentowane były również na wielu wystawach. W 1976 roku artysta otrzymał srebrny medal na wystawie „Inspiracje Ludowe we współczesnym rzemiośle cechowym” w Krakowie, podczas Targów Sztuki Ludowej. Zdobył kilka nagród za wyroby ze skóry na wystawach lokalnych podczas „Sabałowych Bajań” w Bukowinie Tatrzańskiej i Festiwalu w Żywcu. Zdobywał nagrody w konkursach gawędziarzy na „Sabałowych Bajaniach” w latach 1984-1990, „Posiadach Gawędziarskich” w Suchej Beskidzkiej, Turnieju Gawędziarzy Ludowych w Kwidzyniu i Żywcu.

Od 1968 roku (do 1988 wspólnie z ojcem) Jan Kuruc prowadził „szałas pasterski”. Stworzył miejsce, w którym  przy ognisku i muzyce góralskiej podejmował gości z Polski i z zagranicy, w którym opowiadał o tradycji i folklorze podhalańskim. Opracował także scenariusze widowisk przedstawiających tradycyjne zajęcia i kulturę pasterską.

Jan Kuruc jest nie tylko artystą, ale i znanym działaczem społecznym. Należy do Stowarzyszenia Twórców Ludowych (pełnił funkcję jego prezesa). W 1982 roku został także radnym gminy Bukowina Tatrzańska, a w 1996 roku członkiem Prezydium Związku Podhalan.

Za działalność twórczą i społeczną otrzymał złotą odznakę „Za zasługi dla gminy Bukowina Tatrzańska” (1986), honorową odznakę Przyjaciół ZHP (1983), Srebrny Krzyż Zasługi (1986), Złoty Krzyż Zasługi (1998) oraz nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za zasługi w upowszechnianiu kultury (1993).

Barbara Zagórna-Tężycka