Kazimiera Wiśniewska urodziła się w 1921 roku, mieszkała w Hrubieszowie. Szkołę podstawową ukończyła w 1935 roku. Zajmowała się prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Była poetką oraz uzdolnioną twórczynią rękodzieła ludowego – wykonywała plastykę obrzędową: pająki, wycinanki i pisanki. Uczestniczyła w konkursach organizowanych przez „Cepelię” i Centralny Związek Kółek Rolniczych, brała też udział w wystawach w Biłgoraju, Hrubieszowie i w Zamościu.

Drugą dziedziną twórczości Kazimiery Wiśniewskiej była literatura, zarówno poezja, jak i proza. Donat Niewiadomski tak charakteryzował jej pisarstwo: „Jest autorką liryków osobistych, podań, opowiadań, bajek, anegdot, szopek, herodów, wierszy satyrycznych, przyśpiewek, kołysanek, pieśni religijnych. Uprawia lirykę rodzinną, patriotyczną o treściach regionalnych. Pisarstwo jej mieści się głównie w nurcie tradycyjnego folkloru” (cyt. za D. Niewiadomski, „Duch matki” 1994).

Laureatka zadebiutowała w 1961 roku wierszem zamieszczonym w „Świerszczyku”. Wydała kilka tomików poetyckich, m.in.: „Wrosłam w te łany” (Lublin 1978), „Moje srebrne nuty”, (Hrubieszów 1990), „Kłosy z mojego pola” (Zamość 1994). Publikowała również w antologiach: „Antologia współczesnej poezji ludowej” (1967, 1972), „Antologia poezji ludowej 1903-1980” (1985), „Całego bogactwa domu” (1986), „Nad ołtarzem pól” (1986), „Nasz chleb powszedni” (1983), „Ojczyzna” (1987), „Okruchy chleba” (1992), „Pogłosy ziemi” (1971, 1972), „Śródpolne pacierze” (1989), „Wiersze proste jak życie” (1966), „Wieś tworząca” (t. III, IV, VI, VII, VIII), „Wołanie z ziemi” (1991), „Współczesne podania ludowe” (1982), „Ziarna wiecznej nadziei” (1994) oraz „Złote ziarna” (1985). Jej teksty ukazały się także w czasopismach, m.in. w „Biuletynie Informacyjnym STL”, „Chłopskiej Drodze”, „Kamenie”, „Kurierze Lubelskim”, „Rolniku” i „Twórczości Ludowej”.

Kazimiera Wiśniewska uczestniczyła w konkursach literackich im. Jana Pocka, uzyskując trzykrotnie nagrodę specjalną (w latach 1974, 1991, 1995), II nagrodę w 1994 roku oraz wyróżnienie w 1998 roku. Była też laureatką konkursu Poetów Ludowych Kurii Diecezjalnej w Lublinie i konkursu im. S. Buczyńskiego. Uzyskała wyróżnienia w konkursach: „Moja wieś dawna i współczesna” (Lublin 1975), „Zwyczaje rodzinne w kulturze ludowej – miłość i małżeństwo” (Warszawa 1977), „Żołnierz obrońcą i budowniczym” (Warszawa 1978) i „Wojska polskie w poezji ludowej” (Warszawa 1978).

Artystka była członkinią Stowarzyszenia Twórców Ludowych. Za swoją działalność otrzymała Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” i „Zasłużony dla Zamojszczyzny”.

Kazimiera Wiśniewska zmarła w 2001 roku.

Barbara Zagórna-Tężycka