Janina Buraczyk urodziła się  24 XI 1919 r. we wsi Nowosola, mieszkała w Korycinie, dawne woj. podlaskie. Ukończyła 4 klasy szkoły podstawowej. Pracowała na własnym gospodarstwie rolnym i dodatkowo zajmowała się tkaniem dywanów. Tkactwa nauczyła się od matki. Początkowo tkała dywany dla kobiet wiejskich z powierzonej wełny i według wzorów dywanów kapowych. W 1965 r. po raz pierwszy bierze udział w wystawie tkactwa ludowego i niebawem nawiązała współpracę ze Spółdzielnią „Sztuka Ludowa” w Białymstoku. Dzięki zamówieniom ze Spółdzielni i z muzeów zaczęła tkać dywany dwuosnowowe o wzornictwie „janowsko-sokólskim”. Szybko wypracowała swój indywidualny styl charakteryzujący się śmiałą kolorystyką i odmienną ornamentyką. W 1976 r. na konkursach tkactwa w Białymstoku zdobyła trzy nagrody (w tym jedną pierwszą). Swe umiejętności w zakresie tkactwa dywanów potwierdza zdobyciem dalszych I II nagród na konkursach ogólnopolskich w Warszawie w 1977, 1978 i 1980 r. także w Lublinie w 1984 r. Jej dywany były eksponowane na licznych wystawach muzealnych (Białystok, Warszawa, Łódź, Toruń). Tkaczka brała udział w kilku Cepeliadach, targach sztuki ludowej oraz w różnych regionalnych imprezach folklorystycznych (Białystok, Warszawa, Płock, Kazimierz Dolny i in.).

Nagradzana dyplomami i medalami. Była członkinią STL. Swe umiejętności tkackie przekazała córce Romualdzie Puzanowskiej (ur. 1942 r.), która z powodzeniem kontynuuje rodzinne tradycje tkackie.

Janina Buraczyk zmarła 2 grudnia 2004 roku.

Krzysztof Braun