Władysław Baranowski urodził się w 1909 r. w Dopiewie, w Wielkopolskim. Mieszkał w Poznaniu. Zmarł. Do II wojny światowej grywał w kapelach wiejskich na tzw. skrzypcach podwiązanych tj. specjalnie przystosowanych do gry z dudami wielkopolskimi.

W latach 60-tych zaczął występować z Kapelą Dudziarzy Wielkopolskich działającą w Pałacu Kultury w Poznaniu. Od tego czasu W. Baranowski coraz częściej zaczął występować na estradach i Polskim Radio a także uczestniczyć w konkursach, przeglądach i festiwalach folklorystycznych. Był dwukrotnym laureatem na najbardziej znaczącej imprezie folklorystycznej: Ogólnopolskich Konfrontacjach Kapel Dudziarskich w Poznaniu. Brał też udział w ,,Biesiadach Koźlarskich” koło Zbąszyna. Występował na ogólnopolskich festiwalach folklorystycznych w Płocku, Kazimierzu Dolnym, Mielcu, Nowym Targu, na licznych imprezach i uroczystościach państwowych w Poznaniu, Krakowie, Warszawie. Odbył także kilka artystycznych turnée zagranicznych.

W 1979 r. został kierownikiem Kapeli i jemu należy przypisać, że zespół ten stał się na wiele lat jednym z najbardziej znanych w Wielkopolsce. Sam uzdolniony muzycznie i o dużej wiedzy folklorystycznej potrafił swoje umiejętności i zainteresowania muzyką ludową przekazać młodszemu pokoleniu. Jedną z ciekawszych form jego działalności były tzw. audycje szkolne, czyli spotkania z dziećmi i młodzieżą na których demonstrował grę na ludowych instrumentach muzycznych, uczył na nich grać, zachęcał do udziału w zajęciach w zespołach folklorystycznych.

Władysław Baranowski otrzymał wiele nagród, medali i dyplomów.

Marian Pokropek