Urodziła się w 1920 r. w Wierzchosławicach. Ojciec Adolf i mama Ludmiła Kalicińska z domu Regie byli przedwojennymi nauczycielami, działaczami ludowymi. Ich córka wychowywała się w atmosferze ciągłych przygotowań, widowisk teatralnych i różnych spotkań w związku ze świętami okolicznościowymi. Matka uczyła na kursach w Kole Gospodyń Wiejskich, w tym czasie odbywały się próby inscenizacji. Dom państwa Kalicińskich stale żył śpiewem, teatrem i tańcem ludowym. J. Kalicińska po ukończeniu szkoły średniej, przed wojną rozpoczęła studia na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, które ukończyła po wojnie w 1945 roku. Już jako dyplomowana nauczycielka, powróciła do Dańkowic, gdzie mieszkała z rodziną przed wojną. Od dzieciństwa, jak wspominała, kochała przede wszystkim balet i taniec. W 1948 r. postanowiła wyjechać do Krakowa, gdzie rozpoczęła pracę nauczyciela zajęć teatralno-tanecznych, współpracuje z Krakowskim Domem Kultury, w międzyczasie ukończyła studia choreograficzne. Przez cały okres  współpracowała z młodzieżą w Krakowie i w sąsiednich powiatach. Przez dwa lata uczyła tańczyć młodzież głuchoniemą. Oprócz tańców narodowych coraz bliższe stały się jej tańce ludowe. Z czasem zaczynała opracowywać własne propozycje dotyczące folkloru tanecznego Krakowiaków Wschodnich. Prowadziła zespół Nauczycielski z Brzeska (Krakowiacy Wschodni), bazując na zapamiętanych z dawnych lat pracy terenowej, melodiach. Tradycyjne elementy stroju, obrzędów i muzyki zbierali dla niej również członkowie zespołu - nauczyciele. J. Kalicińska potrafiła przygotować układy taneczne zarówno dla wiejskiego zespołu ludowego jak i na dożynkowe 150 par. Posiadała olbrzymie doświadczenie zarówno pedagogiczne, jak merytoryczne. Swoją niezwykłą aktywność potrafiła przekazać młodym pokoleniom choreografów i ludowych tancerzy. Była wykładowcą na Studiach Folklorystycznych w Nowym Sączu i w Poznaniu i należała do tzw. Szkoły Krakowskiej Choreografów, których duchowym i merytorycznym przewodnikiem był prof. Roman Reinfuss.

/red.M.P./