Justyna Grzegory urodziła się w 1909 roku. Mieszkała we wsi Złaków Borowy koło Łowicza. Pracowała na niewielkim gospodarstwie rolnym zajmując się jednocześnie różnymi dziedzinami twórczości ludowej. Wszechstronnie uzdolniona - umiała tkać, haftować, robić pająki i bibułkowe kwiaty, wycinanki, malować pisanki a także wysypywać piaskiem ozdobne ornamenty. Gawędziarka i odtwórczyni folkloru łowickiego. Rozkwit talentu Justyny Grzegory nastąpił po 1948 roku, kiedy twórczością artystki zainteresowało się Muzeum w Łowiczu.

W 1959 roku w konkursie ogłoszonym przez Muzeum w Łowiczu na najpiękniej zdobiony dom i zagrodę zdobyła I nagrodę. Postanowiono wówczas, by w chałupie Justyny Grzegory, będącej obiektem tradycyjnego budownictwa łowickiego z końca XIX w., zorganizować izbę twórczą - regionalne muzeum. Po śmierci twórczyni, chałupę z całym wyposażeniem zakupiło łowickie muzeum i przeniosło do Skansenu w Maurzycach k/  Łowicza.

Justynę Grzegory nazywano ambasadorem łowickiej sztuki ludowej, zarówno dzięki prowadzonej przez nią izby twórczej, jak również dzięki jej uczestnictwu w wielu wystawach, konkursach i kiermaszach sztuki ludowej. Artystka była wielokrotnie nagradzana.

W 1971 roku Muzeum w Łowiczu zorganizowało ,,Jubileuszową wystawę prac Justyny Grzegory z okazji 50-lecia działalności artystycznej”. Laureatka Nagrody Ministra Kultury i Sztuki. Artystka wsławiła się ,,kodrami” - wycinankami obrazkowymi przedstawiającymi sceny z życia tradycyjnej wsi łowickiej wzbogaconymi o ornamentykę kwiatową z własnej fantazji.

Prace Justyny Grzegory posiadają muzea w Łowiczu, Łodzi, Warszawie, Płocku i Toruniu.

Justyna Grzegory zmarła w 1978 roku.

Marian Pokropek