Urodził się w 1909 r. na Łotwie (Dynaburg), mieszkał we wsi Pobłocie. Należał do wybitnie uzdolnionych rzeźbiarzy ludowych Pomorza Środkowego. Zaliczany jest do nurtu autentycznej sztuki ludowej; twórczość jego stanowi kontynuację tradycji rzeźbiarstwa z ubiegłego stulecia. Początki twórczości P. Saksona sięgają okresu międzywojennego, ale rozwój jego talentu następuje po roku 1970. Początkowo rzeźbił rozmaite figurki, aby później poszerzyć tematykę swych rzeźb o miejscowe legendy, wydarzenia historyczne, sławnych Polaków oraz o przedstawienia wzięte z ikonografii Starego i Nowego Testamentu. Rzeźby wykonywał z dużą swobodą i inwencją. Wypracował własny, indywidualny styl oparty na subtelnej polichromii i lapidarnym ujęciu. Rzeźby mają niewielkie rozmiary, tworzą statyczne bryły z podkreśleniem kilku charakterystycznych cech rzeźbionych postaci. Twórca brał udział we wszystkich znaczących imprezach folklorystycznych Pomorza Środkowego. Jest laureatem kilku konkursów rzeźby ludowej. Miał kilka wystaw indywidualnych.

Prace P. Saksona zakupiły muzea w Słupsku, Bydgoszczy, Toruniu, znajdują się też w kolekcjach prywatnych, krajowych i zagranicznych.

Dwukrotnie otrzymał nagrodę Wojewody Słupskiego (1975, 1994), nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1979), Nagrodę Artystyczną im. Jana Pocka (1978).

Piotr Sakson zmarł w 1997 r.

Barbara Tężycka