Urodził się w 1941 r. w Łucku, stolicy Wołynia. Maturę zdał w 1960 r. w Niemodlinie, magisterium z etnografii uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim, tutaj też obronił pracę doktorską w 1975 r. Rozprawa doktorska pt. „Ludowa kultura materialna Puszczy Kozienickiej” była rezultatem dziesięcioletnich badań terenowych i archiwalnych, które prowadził od 1965 r. tworząc dział etnograficzny w Muzeum Regionalnym w Radomiu. Już w 1968 r. zbudował „Skansen Bartniczo-Pszczelarski” ilustrujący historię bartnictwa i pszczelarstwa w regionie Puszczy Kozienickiej. „Skansen” ten stał się zaczynem nowej placówki etnograficznej w Radomiu. Stefan Rosiński opracował koncepcję dużego muzeum na otwartym powietrzu i w 1977 r. zostało powołane pod jego dyrekcją Muzeum Wsi Radomskiej. Przeszedł do niego wraz ze zbiorami zgromadzonymi w Muzeum Regionalnym (od 1975 r. Okręgowym). Funkcję dyrektora pełnił do połowy 1990 r., potem pracował w urzędzie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a od 1992 r. był Głównym Specjalistą do Spraw Regionu w Muzeum Okręgowym w Radomiu. Od początku swej pracy w Radomiu Stefan Rosiński organizował obozy badawcze i konkursy na współczesną sztukę ludową; regionalne (20) i ogólnopolskie, takie jak Biennale Kowalstwa Ludowego (4) oraz tematycznie związane z Janem Kochanowskim i Oskarem Kolbergiem. W latach 1972-1985 prowadził programowe zajęcia na dorocznych obozach specjalistycznych dla etnografów zatrudnionych w spółdzielniach cepeliowskich. Dwa lata wykładał problematykę skansenowską na Uniwersytecie Łódzkim, również dwa lata wykładał etnografię na Uniwersytecie Ludowym w Turnie (1986-1988). W latach 1973-1974 opracował scenariusze etnograficzne dla projektowanych muzeów w Kozienicach i Przysusze. W tym też czasie opublikował 13 artykułów (do 1990 r.) w rocznikach muzealnych (Szreniawa, Radom), wygłosił 21 referatów i komunikatów na konferencjach naukowych, opracował 50 scenariuszy i katalogów wystaw kultury i sztuki ludowej oraz opublikował w prasie lokalnej około 150 artykułów popularyzatorskich. W ciągu trzydziestu lat pracy w muzealnictwie radomskim zgromadził około 14500 obiektów z wszystkich dziedzin kultury ludowej regionu radomsko-kozienickiego, w tym bogatą kolekcję dzieł współczesnych rękodzielników i artystów ludowych lokalnych, a w zakresie rzeźby, malarstwa i tkactwa dwuosnowowego również z kraju. W „skansenie” realizowanym według swojej koncepcji Stefan Rosiński uchronił od zniszczenia 55 cennych obiektów budownictwa ludowego, wyposażył je w meble, sprzęty, narzędzia tworząc ciekawą ekspozycję tradycyjnej kultury wsi prezentującą mało znane dotąd regiony. Utrzymywanie przez niego żywych kontaktów ze współczesnymi twórcami ludowymi pozwoliło na systematyczną organizację wystaw zbiorowych i indywidualnych.

Jest znakomitym popularyzatorem kultury ludowej i jednocześnie jednym z tych nielicznych, którzy umieją znaleźć jej miejsce w szerokim nurcie kultury współczesnej.

Aleksander Błachowski