Działalność kapeli wojciechowskiej datuje się na początek lat 30. XX w. W tym okresie muzykanci wojciechowscy zdobyli największy „rozgłos” na Powiślu Lubelskim. W skład tej kapeli wchodzili: muzykanci Feliks Iwaniak grający na puzonie klawiszowym, Stefan Bednarczyk grający na komecie oraz dwaj bracia - Bronisław Zając grający na harmonii dwurzędowej i Czesław Zając jako bębnista. W tym składzie grali na weselach i zabawach, dożynkach, odpustach, występowali również jako aktorzy w „Weselu Wojciechowskim” zrealizowanym już po II wojnie światowej przez miejscową nauczycielkę Zofię Matrasową. Występowali także w innych widowiskach teatralnych organizowanych w miejscowej świetlicy.

Po 1968 r. Kapela Wojciechowska straciła dawną popularność. Powstały nowe orkiestry z nowymi instrumentami, nastała moda na instrumenty elektryczne, zmieniły się też, szczególnie u młodego pokolenia, upodobania muzyczne. Na weselach i zabawach wiejskich coraz częściej pojawiały się zespoły muzyczne, profesjonalne z innych okolic, najczęściej z miast. Ale w tym czasie pojawiło się nowe zjawisko, które przyczyniło się do ożywienia dawnych kapel ludowych - promowanie muzyki ludowej poprzez organizowanie festiwali folklorystycznych, konkursów, przeglądów, różnorodnych tzw. regionalnych spotkań z folklorem. Dawnymi kapelami i muzykantami zainteresowały się Domy Kultury i inne placówki kulturalno-oświatowe, muzea, wydziały muzykologiczne wyższych uczelni, Instytut Sztuki PAN, Polskie Radio i Telewizja. Pod koniec lat 70. Kapela Wojciechowska z inicjatywy Gminnego Ośrodka Kultury w Wojciechowie ożyła na nowo. W 1979 r. wyjechała na XII Ogólnopolski Festiwal Kapel i Śpiewaków Ludowych do Kazimierza Dolnego i zdobyła III miejsce. Kapela wystąpiła wówczas w składzie: Feliks Iwaniak, Stefan Bednarczyk, Bronisław i Czesław Zającowie. Mimo, że w Kapeli znalazły się nietypowe instrumenty, repertuar który zaprezentował zespół pozostawał tradycyjny. Nawet w przypadku włączenia do niego nowych melodii, muzykanci wojciechowscy potrafili doskonale przystosować je do wiejskiego tradycyjnego muzykowania. Największym wzięciem cieszyły się różnego rodzaju oberki: drogowy, poprawinowy, weselny, podróżny, oberek Ciozdy, Jakubowskiego, Stacha, wuja Chajana. Były to tytuły utworów, twórcami których byli znani w przeszłości muzykanci wiejscy z Powiśla Lubelskiego.

Muzykanci wojciechowscy występując na imprezach folklorystycznych i we własnym środowisku powrócili w swoim repertuarze do najstarszych tradycji ludowego muzykowania.

Przyniosło ono nowe sukcesy. Na kolejnym Festiwalu w Kazimierzu Dolnym w 1979 r. zdobyli ,,Srebrną Basztę” (II miejsce). W 1982 r. zostali wyróżnieni Wojewódzką Nagrodą Społeczno-Kulturalną.

W tym czasie ze starego składu kapeli pozostali dwaj muzykanci: Feliks Iwaniak i Stefan Bednarczyk grający ze sobą prawie 50 lat. Dwaj inni przystąpili do kapeli później - Stanisław Kozak grający na harmonii i Stanisław Mirosław na bębenku.

Los Kapeli Wojciechowskiej zdaje się być przesądzony. Starsi muzykanci nie mają godnych następców. Pozostaje jednak po niej bogata dokumentacja fonograficzna będąca dowodem istnienia niezmiernie bogatego i różnorodnego folkloru w regionie Powiśla Lubelskiego.

Nagrania z udziałem Kapeli znajdują się w zbiorach Polskiego Radia i Telewizji.

Marian Pokropek

http://www.gokwojciechow.pl/oferta-kulturalna/zespoly-artystyczne/kapela-wojciechowska