O Kapeli Jacka Bursy, młodego harmonisty z Guzowa, gm. Orońsko, usłyszano po raz pierwszy w 1996 r. Został wtedy kierownikiem kapeli grywającej już znacznie wcześniej - od 1988 roku, na okolicznych weselach i zabawach na przeglądach i regionalnych imprezach folklorystycznych. Kapela grała w stałym składzie przez okres kilkunastu lat (1988-2000): na harmonii pedałowej Jacek Bursa, jego nauczyciel gry, skrzypek Tadeusz Maciejewski i bębnista Stanisław Kober, obaj z Chronówka, gm. Orońsko.

W 2000 r. muzykanci utworzyli dwie odrębne kapele: Maciejewskiego i Bursy. Występowali jednak razem, w starym składzie, towarzysząc Zespołowi Ludowemu „Zaborowianki” z Zaborowia, z którym współpracują od 1995 r.

Jacek Bursa urodził się w 1965 r. w Drzewicy, w centrum regionu opoczyńskiego, gdzie tradycje ludowe są bogate i wciąż żywe. Obecnie mieszka w Guzowie. W wieku 9 lat zaczął grać na akordeonie. Pobierał lekcje gry u Tadeusza Maciejewskiego. Grywał polki, oberki, mazurki, początkowo na harmonii polskiej, a od 1996 r. na harmonii pedałowej. W kapeli z Maciejewskim grał kilkanaście lat. W 2001 r. wraz z Janem Gacą (ur.1933) z Przystałowic Małych, wystąpił na festiwalu w Kazimierzu i zdobył I nagrodę. Jacek Bursa wielokrotnie brał udział w przeglądach i festiwalach regionalnych i ogólnopolskich m.in. w Przysusze, Szydłowcu, Wieniawie,  Radomiu, Skaryszewie, Niepołomicach, Toruniu.

Tadeusz Maciejewski urodził się w 1936 r., w Guzowie. Uczył się gry na skrzypcach w swojej rodzinnej wsi, u Antoniego Kuśty. Gdy ukończył 11 lat ojciec kupił mu pierwsze skrzypce.

W wieku szesnastu lat, zagrał na weselu w Janikowie, w kapeli obok Józefa Czachora (skrzypce) ze Strzałkowa, Mieczysława Wąchalskiego (harmonia trzyrzędowa) z Wolanowa i Stefana Sasina (na bębenku) z Kolonii Wolanów. T. Maciejewski najdłużej grał z harmonistą Bogdanem Włodarczykiem z Chronowa,. Przyjaźnili się, grali razem w latach 1958-1988. W 2001 r. wystąpił wraz z bębnistą Stanisławem Koberem na Festiwalu w Kazimierzu, zdobywając „Basztę”.

W ostatnich latach muzycy sporadycznie grywali na zabawach i weselach, zmieniły się oczekiwania i potrzeby mieszkańców wsi, najczęściej i najchętniej występowali na regionalnych i ogólnopolskich przeglądach i festiwalach, podczas których ich żywiołowe oberki, polki, mazurki porywały słuchaczy, a kapeli przynosiły uznanie i nagrody.

Adolf Krzemiński